Kiedy Miłość Odmawia Różu
Gdy słyszysz „ślub”, Twój umysł automatycznie podsuwa obrazy: biel, pastelowy róż, słońce i lekka koronka. Ale co, jeśli Twoja miłość jest inna? Co, jeśli jest intensywna, mroczna i pełna dramatycznej głębi, niczym gotycka opowieść?
Magda i Michał, Para, którą miałam zaszczyt pożenić w surowych, lecz majestatycznych murach Zamku w Rzucewie, odważnie powiedzieli: nasza miłość odmawia różu. Wybrali gotycką ceremonię humanistyczną, z gotycką estetyką, która nie była jedynie przebraniem. Była wizualnym autoportretem ich duszy i ich związku.
Fot. Andrzej Surowicz, Foto Baśnie Para Młoda w Rzucewie
To jest właśnie esencja ceremonii humanistycznej: to nie Ty masz dopasować się do ceremonii, to ceremonia ma dopasować się do Ciebie. Masz pełne prawo do głębokiego, osobistego wyrażenia swojej więzi – nawet jeśli oznacza to wejście w kontrze do utartych schematów.
Kiedy mrok odsłania prawdę związku
Większość par szuka idealnego światła na swój ślub. Magda i Michał wybrali cień. Wybrali majestat i surowość Zamku w Rzucewie.
Ale ich historia nie jest tylko opowieścią o mrocznej estetyce. Jest to opowieść o mroku prawdziwym. Magda powoli traci wzrok. Z każdym dniem światło fizyczne staje się dla niej bardziej ulotne, a codzienność wymaga coraz większego wysiłku.
Ceremonia humanistyczna Magdy i Michała nie była ucieczką od tej prawdy, lecz heroiczną deklaracją złożoną w jej obliczu. Gotycka oprawa, mroczne kolory i surowość Zamku stały się dla nich metaforą tego, co jest naprawdę niezłomne: ich miłość, zbudowana na fundamencie, który przetrwa każdą burzę i każdy cień.
Fot. Andrzej Surowicz Foto Baśnie, para Młoda w Rzucewie
Prawdziwa miłość to nie umiejętność wspólnego patrzenia. To umiejętność wspólnego widzenia, nawet gdy fizyczny wzrok zawodzi.
Psychologia niezłomności: gotyk jako akceptacja losu.
Z punktu widzenia psychologii, najgłębsze więzi tworzą się w obliczu trudności. Estetyka gotycka, którą Magda i Michał wybrali, to nie była moda. To był świadomy wybór języka, który pozwalał im wyrazić swoje uczucia.
- Prawdziwy Mrok: Mrok w ich scenografii to symbol akceptacji trudnego losu. To jest Świadome TAK dla życia, które nie będzie łatwe, ale które będą dzielić razem.
- Fundament Zaufania: Gdy wzrok przestaje być przewodnikiem, kluczowe staje się zaufanie – fizyczne i emocjonalne. W gotyckim zamku zadeklarowali gotowość bycia dla siebie nawzajem latarnią i drogowskazem. To Michał staje się jej oczami na ten świat, a Magda jego sercem.
- Siła w Cieniu: Ich wybór estetyczny mówi jasno: nie boimy się naszej historii. Jest ona intensywna, mroczna i pełna wyzwań, ale to właśnie ta głębia czyni ją niezwyciężoną.
Ceremonia humanistyczna to jedyna przestrzeń, która pozwala na tak szczere i bezkompromisowe celebrowanie związku.
Magda i Michał: historię pisze światło, które gaśnie
W trakcie wywiadów z Parą Młodą, nie mogłam pominąć tego kluczowego aspektu ich życia. Użyliśmy go, aby pokazać, jak ich miłość przechodzi na inny poziom percepcji.
Fot. Andrzej Surowicz Foto Baśnie, Sylwia prowadząca ceremonię w Rzucewie
W przemówieniu, wpatrzona w surową architekturę Zamku, opisałam ich miłość nie jako baśń, ale jako epos o przetrwaniu:
„Ich związek jest jak ten Zamek, zbudowany z nieustępliwego budulca. Jest silny i gotowy na każde oblężenie, bo jego murów nie tworzą kamienie, ale wola bycia razem. Magda uczy nas wszystkich, że światło można znaleźć, nawet gdy gaśnie. Uczy nas, że prawdziwe widzenie odbywa się nie za pomocą oczu, ale intencji. A Michał udowadnia, że partnerstwo to gotowość do wzięcia drugiej osoby za rękę i prowadzenia jej przez ciemność – krok po kroku. Ich miłość to nie jest tylko oglądanie zachodów słońca. To świadomość, że są, razem, nawet gdy słońce zgaśnie.”
Ich przysięga skupiała się nie na tym, co zobaczą, ale na tym, co poczują, usłyszą i przeżyją razem – na siłach dotyku, głosu i niewidzialnej więzi, która nie potrzebuje wzroku.
Wiązanie dłoni – rytuał, który łączy nawet w mroku
W tak głębokim kontekście, starożytny celtycki rytuał Wiązania Dłoni nabiera zupełnie nowego, kluczowego znaczenia.
Dłonie Magdy i Michała zostały związane wstęgą, co symbolizowało ich trwałe przymierze. Ale na tym ślubie, ten akt był czymś więcej niż symboliką:
- Fizyczne Zobowiązanie: Uwiązanie dłoni symbolizowało dosłownie to, co robi Michał: zobowiązanie do bycia fizycznym przewodnikiem. Dotyk i trzymanie się za rękę stają się podstawową formą komunikacji i bezpieczeństwa.
- Siła Woli: Rytuał ten podkreśla, że ich miłość jest świadomym aktem woli, który nie ustąpi chorobie.
W humanistyce rytuał zawsze służy podkreśleniu historii. W przypadku Magdy i Michała, nie tylko uświetnił ceremonię, ale stał się przysięgą o przetrwaniu, zrozumiałą na najgłębszym, ludzkim poziomie.
Ceremonia, która świętuje prawdziwe życie
Ślub Magdy i Michała jest dowodem na to, że ceremonia humanistyczna jest przestrzenią dla prawdziwego życia – z jego wyzwaniami, bólem i niezwykłą siłą do walki.
Nie musisz ukrywać swoich trudności. Nie musisz udawać, że wszystko jest idealne. Twoja ceremonia ma być szczera, bo tylko w szczerości jest prawdziwa moc. Miłość, która widzi sercem, jest najsilniejsza.
Jeśli Twoja historia jest inna, trudniejsza, głębsza – to właśnie ona zasługuje na najpiękniejszą celebrację. Napisz do mnie, a razem znajdziemy słowa, które zdefiniują Waszą niezłomność.
Fot. Andrzej Surowicz Foto Baśnie, Para Młoda w Rzucewie
Dodaj komentarz